De Heilige Birmaan is een lange, grote kat die territoriaal, maar niet agressief is. Ze valt op door haar ongewone vachttekening.
De Heilige Birmaan heeft een donkere snoet, poten, staart en oren, vier witte voetjes en diepblauwe ogen.
Gewichtsklasse:
Katers: groot: > 5 kg
Poezen: groot: >5 kg
Oogkleur:
blauw
Verwachtingen:
Levensduur: 9-13 jaar
Sociale/aandachtsbehoeften: gemiddeld
Neiging tot verharen: hoog, gemiddeld
Vacht:
Lengte: lang
Eigenschappen: zijdezacht
Kleuren: ijsblauw, blauw, chocoladebruin, donkerbruin, rood, crème, kaneel, lila, reebruin
Patroon: points (donkere snoet, poten, staart en oren), mitted (witte voetjes)
Minder allergeen: nee
Totale behoefte aan verzorging: gemiddeld
Officieel erkend:
Erkend kattenras:
NKFV, FNK, NRKV
Gangbaarheid: zeldzaam
De Heilige Birmaan is een lange kat die behoorlijk groot kan worden. De katers zijn meestal groter dan de poezen. Ze zijn zwaar gebouwd en kunnen er wat gedrongen uitzien.
De Heilige Birmaan heeft een heel ongewone vachttekening. Ze heeft een donkere snoet, poten, staart en oren, vier witte voetjes en diepblauwe ogen. De kop is eigenlijk wigvormig, maar de Heilige Birmaan heeft zo'n brede schedel dat de snoet er haast rond uit kan zien. De Heilige Birmaan heeft een Romeinse neus en oren van gemiddelde grootte.
De vacht van de Heilige Birmaan kat is gemiddeld tot lang en is zacht en zijdeachtig. De vacht vilt niet en is gemakkelijk te verzorgen.
Persoonlijkheid:
De Heilige Birmaan is een beetje teruggetrokken en heeft de neiging zich aan één persoon te hechten. Sommige Heilige Birmanen kunnen wat jaloers worden als hun baasje geen aandacht aan hen besteedt. Hoewel ze territoriaal zijn, zijn ze niet agressief.
Verzorging:
Omdat ze van nature al grote, wat gedrongen katten zijn, kunnen Heilige Birmanen makkelijk te zwaar worden. Dagelijkse beweging kan ze helpen om in goede conditie te blijven.
Geschiedenis:
De tempel van Lao-Tsun werd in Azië gebouwd om de godin Tsun-Kyan-Kse te aanbidden. Ze was een gouden godin met saffierblauwe ogen. Mun-Ha, een van de priesters van de tempel, knielde vaak voor het standbeeld van de godin terwijl de witte tempelkat naast hem zat. Op een nacht kwamen overvallers naar de tempel terwijl Mun-Ha aan het aanbidden was en doodde hem. Terwijl Mun-Ha stervende was, plaatste Sinh zijn voeten op Mun-Ha en keek naar de godin. Zijn lichaam veranderde onmiddellijk van wit in goud, en zijn ogen werden blauw, net als die van de godin. Zijn benen werden bruin, maar waar zijn voeten zijn meester aanraakten, bleven ze wit, als symbool van puurheid. Alle andere katten in en rond de tempel veranderden ook op deze wijze. Sinh bleef de volgende zeven dagen bij zijn meester, waarna ook hij overleed, en Sinh droeg de ziel van Mun-Ha naar het paradijs. Tot op de dag van vandaag wordt geloofd dat wanneer een van de heilige tempelkatten overlijdt, de ziel van een priester de ziel van de kat begeleidt naar het paradijs.
Toen de tempel in augustus 1919 weer werd overvallen, hielpen Auguste Pavie en Majoor Gordon Russell de tempelpriesters. Als dank gaven de priesters deze mannen een koppeltje Heilige Birmanen. Deze legden de basis voor het ras in het Westen. Beide mannen woonden toen in Frankrijk. Heilige Birmanen deden het een tijdje erg goed, maar tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er slechts een paar over. Er moest weer hard gewerkt worden om dit ras levend te houden.
In de jaren 1960 werden de eerste Heilige Birmanen geïmporteerd in Groot-Brittanië. Kittens uit deze fokprogramma's werden naar andere landen in de wereld geëxporteerd. In 1966 werd de Heilige Birmaan in Groot-Brittannië als ras erkend en in 1967 in de Verenigde Staten. In de Verenigde Staten heet het ras gewoon 'Birmaan', maar in Europa verwijst de naam meestal naar zijn geschiedenis als 'heilige kat van Birma'.
