Amerikaanse Cocker Spaniëls zijn zachtaardig, makkelijk in de omgang en toch levendig. Ze kunnen zich aan elke leefomgeving aanpassen, zolang ze maar hun dagelijkse beweging krijgen. Over hoe gemakkelijk ze te trainen zijn, zijn de meningen verdeeld.
De naam ' cocker' komt van 'woodcock' (houtsnip), een wilde vogel die deze honden goed konden opjagen voor jagers.
Omvang:
Gewichtsklasse:
Reu: 10-12 kg
Teef: 10-12 kg
Schofthoogte:
Reu: 38 cm
Teef: 35 cm
Eigenschappen:
hangoren (van nature)
Verwachtingen:
Levensduur: 14-16 jaar
Neiging tot kwijlen: gemiddeld Neiging tot snurken: laag
Neiging tot blaffen: hoog
Neiging tot graven: laag Sociale/Aandachtsbehoeften: hoog
Fokdoel:
vogels opjagen, apporteren
Vacht:
Lengte: lang
Eigenschappen: steil
Kleuren: zijn afhankelijk van de soort en variëren van effen (zwart, crème, geelbruin, rood) tot combinaties van wit met geelbruine aftekeningen.
Totale behoefte aan verzorging: hoog
Officieel erkend:
Gangbaarheid: algemeen
Reuen zijn ongeveer 38 cm hoog en wegen 13 kg; teefjes zijn ongeveer 35 cm hoog en wegen ongeveer 11 kg.
De Amerikaanse Cocker Spaniël heeft een ronde, gracieuze kop en een brede, vierkante snuit. De oren zijn lang en behaard. De rug loopt af naar de staart, wat de hond een koninklijk uiterlijk geeft. Het opvallendst is echter misschien de lange zijdezachte vacht, met niet alleen op de oren beharing, maar ook op de poten, de borst en aan de onderkant van de romp.
Amerikaanse Cocker Spaniëls komen in diverse kleuren voor. Sommige zijn effen zwart, rood of bruin. Andere zijn twee- of driekleurig. Enkele combinaties die u tegen kunt komen zijn zwart met geelbruin, zwart met wit of zwart met wit en geelbruine vlekjes. Het AKC (American Kennel Club) heeft ze voor showdoeleinden in drie vachtkleuren onderverdeeld: zwart, bont en ASCOB (afkorting van 'Any Solid Color Other than Black' - iedere effen kleur anders dan zwart).
De levensverwachting van de Amerikaanse Cocker Spaniël is goed, ongeveer 14 tot 16 jaar.
Persoonlijkheid:
Amerikaanse Cocker Spaniëls staan erom bekend vriendelijk, meegaand, aanhankelijkheid en toch levendig te zijn. Ze kunnen over het algemeen goed met kinderen opschieten. Ze zijn meestal niet agressief naar andere dieren en mensen toe, maar dat betekent ook dat het geen bijzonder goede waakhonden zijn.
Eén waarschuwing is bij dit ras op zijn plaats. Op een bepaald moment waren Amerikaanse Cocker Spaniëls zo populair dat ze zijn doorgefokt. Dit resulteerde in een aantal nerveuze honden en honden met gezondheidsproblemen.
Wanneer we het hebben over zindelijkheids- en gehoorzaamheidstraining, dan zijn de meningen verdeeld. Volgens sommige bronnen zijn Amerikaanse Cocker Spaniëls gemiddeld als het gaat om het gemak waarmee ze te trainen zijn. Andere zeggen dat deze honden erg gehoorzaam zijn, maar weer andere zeggen dat ze koppig kunnen zijn, vooral wat betreft de zindelijkheid.
Verzorging:
Amerikaanse Cocker Spaniëls houden van aandacht, dus dit is een ras voor mensen die heel graag aandacht besteden aan hun huisdier.
Ze verharen gemiddeld. Ze hebben een omvangrijke vacht, die wekelijks minstens een aantal uur verzorging nodig heeft om mooi in vorm te blijven. Een professionele trimbehandeling is van tijd tot tijd nodig. Laat de Amerikaanse Cocker Spaniël niet uit op plaatsen met bramen en ander struikgewas omdat de takjes in de vacht verstrikt kunnen raken.
Amerikaanse Cocker Spaniëls kunnen zich aan elke leefomgeving aanpassen, zolang ze hun dagelijkse wandeling aan de lijn krijgen of kunnen spelen in een omheinde achtertuin. Vergeet niet dat het van oorsprong een actief sportras is.
Geschiedenis:
De Amerikaanse Cocker Spaniël stamt af van de Engelse Cocker Spaniël. De naam ' cocker' komt van 'woodcock' (houtsnip), een wilde vogel die deze honden goed konden opjagen voor jagers.
Amerikaanse Cocker Spaniëls werden aan het eind van de 19e eeuw geïntroduceerd in de Verenigde Staten en werden toen nog als hetzelfde ras beschouwd als de Engelse Cocker Spaniël. Amerikaanse liefhebbers selecteerden op een kleinere omvang, een grotere vacht en een rondere kop; tegenwoordig worden de Amerikaanse Cocker Spaniël en de Engelse Cocker Spaniël als twee verschillende rassen beschouwd. De Amerikaanse Cocker Spaniël is kleiner dat zijn Engelse tegenhanger en is de kleinste sporthond.
Hoewel Amerikaanse Cocker Spaniëls nog steeds gezien worden als vaardige jagers en sporthonden, zijn het vaker gezinshuisdieren. Na de Tweede Wereldoorlog nam hun populariteit een hoge vlucht. In 1984 werd de Amerikaanse Cocker Spaniël het meest geregistreerde ras bij de Amerikaanse Kennel Club.
