Dobermanns zijn sterke en energieke honden die heel veel beweging nodig hebben. Als ze geen beweging krijgen, dan is het waarschijnlijk dat ze prikkelbaar of zelfs agressief worden. Zorgvuldige socialisatie en gehoorzaamheidstraining op jonge leeftijd is noodzakelijk.
De ontwikkeling van het Dobermannras aan het eind van de 19e eeuw wordt toegeschreven aan een Duitser genaamd Louis Dobermann.
Omvang:
Gewichtsklasse:
Reu: 29-40 kg
Teef: 29-40 kg
Schofthoogte:
Reu: 66-71 cm
Teef: 60-66 cm
Eigenschappen:
hangoren (van nature)
Verwachtingen:
Energieniveau: zeer energiek
Levensduur: 10-12 jaar
Neiging tot kwijlen: laag
Neiging tot snurken: laag
Neiging tot blaffen: laag
Neiging tot graven: laag Sociale/Aandachtsbehoeften: gemiddeld
Fokdoel:
beschermhond
Vacht:
Lengte: kort
Eigenschappen: plat
Kleuren: zwart, rood, blauw, reebruin (alle kleuren met geelbruine aftekeningen)
Totale behoefte aan verzorging: laag
Officieel erkend:
Gangbaarheid: algemeen
Reuen zijn ongeveer 60 cm hoog en wegen ongeveer 32 kg, terwijl teefjes iets kleiner zijn.
De Dobermann heeft een lange kop en een slank en gespierd lijf.
De Dobermann heeft een korte, steile en glanzende vacht die zwart, donkerrood, blauw of reebruin kan zijn met roestkleurige aftekeningen op snoet, lichaam en staart. Deze hond verhaart gemiddeld en heeft minimale verzorging nodig. Dobermanns worden ongeveer 10 tot 12 jaar oud.
Persoonlijkheid:
Dobermanns worden beschouwd als op mensen georiënteerde honden die aanhankelijk en lief tegen mensen zijn, mits ze gesocialiseerd en goed getraind zijn. Ze zijn loyaal naar hun baasje en kunnen goed met kinderen opschieten als ze samen met ze zijn opgegroeid; sommige Dobermanns gaan echter maar met één persoon een band aan.
Verzorging:
Dobermanns zijn krachtige, energieke honden die heel veel beweging nodig hebben. Als ze geen beweging krijgen, is de kans groter dat ze prikkelbaar of zelfs agressief worden. Ze kunnen zich goed aanpassen aan het wonen in een flat, als ze maar dagelijkse beweging krijgen.
Zorgvuldige socialisatie en gehoorzaamheidstraining op jonge leeftijd zijn noodzakelijk voor dit ras. Dobermanns reageren erg goed op beloning.
De Dobermann heeft geen speciale training nodig om een goede gezinsbeschermer te zijn. Een dergelijke speciale waakhondentraining wordt door Dobermann-kenners zelfs afgeraden omdat die kan leiden tot te veel waaksheid en agressie.
Geschiedenis:
De ontwikkeling van het Dobermannras aan het eind van de 19e eeuw wordt toegeschreven aan een Duitser genaamd Louis Dobermann. Hij was een belastinginner en wilde een felle waakhond om hem te vergezellen op zijn rondes. Dobermann was ook eigenaar van de plaatselijke hondenopvang, waar hij toegang had tot vele zwerfdieren.
Niemand weet het zeker, maar men vermoedt dat Dobermann veel rassen heeft gekruist om te komen tot de Dobermann. Enkele van de rassen die hier waarschijnlijk voor zijn gebruikt, zijn de Rottweiler, de Duitse Pinscher, de Deense Dog, de Duitse Herder, de Manchester Terriër, de Engelse windhond en de kortharige herdershond.
Hoewel Dobermanns in eerste instantie zijn gefokt als waakhonden, en daar nog steeds voor worden gebruikt, zijn het ook politiehonden, legerhonden, reddingshonden en therapiehonden geweest.
