Mopshonden zijn serieuze en tegelijk ongedwongen honden. Ze zijn robuust en gemakkelijk te verzorgen maar doen het niet goed in warm, vochtig weer. Ze moeten goed in de gaten worden gehouden om een hitteberoerte te vermijden.
De opvallende ogen van de mopshond raken gemakkelijk verwond en moeten steeds vochtig blijven.
Grootte:
Gewicht:
Reu: 6-8 kg
Teef: 6-8 kg
Schouderhoogte:
Reu: 28 cm
Teef: 30 cm
Kenmerken:
Kortschedelig (platgedrukte snuit), flaporen (van nature)
Verwachtingen:
Lichaamsbeweging: 20 minuten per dag
Energieniveau: Gemiddeld
Levensverwachting: 12-15 jaar
Neiging tot kwijlen: Beperkt Neiging tot snurken: Hoog
Neiging tot blaffen: Gemiddeld
Neiging tot graven: Laag Sociaal/ behoefte aan aandacht: Hoog
Gekweekt voor:
Gezelschapshondje
Vacht:
Lengte: Kort
Kenmerken: Plat
Kleuren: Abrikoos - reebruin, zwart, alle met een zwarte snuit of masker, zwarte oren
Algemene behoefte aan verzorging: Gemiddeld
Cluberkenning:
AKC-classificering: Kleine hond
UKC-classificering: Gezelschapshond
Prevalentie: Gewoon
Ondanks hun stevige uiterlijk behoren mopshonden tot de categorie van de kleine honden.
Ze zijn 25 tot 28 cm groot en wegen 6 tot 8 kg. Mopshonden zijn geblokte honden met forse ledematen. Het zijn de stevigste kleine honden die er bestaan, wat ze te danken hebben aan hun verwantschap met de mastiff.
Mopshonden staan bekend om hun grote, ronde kop met een ingekorte snuit en uitgebreide rimpels aan het voorhoofd. De verticale rimpel op het voorhoofd zou lijken op het Chinese teken voor "prins" en wordt daarom ook het "prince mark" genoemd. De ogen steken iets uit, waardoor ze gevoelig zijn voor letsels. De staart krult strak over de heup.
Mopshonden hebben een korte, maar zeer dichte dubbele vacht. De kleuren kunnen variëren van abrikoos tot reebruin, zilver en zwart. Alle honden behalve de zwarte hebben een donker masker en donkere oren. Die oren voelen aan als zwart fluweel.
Persoonlijkheid:
Mopshonden zijn niet de levendige gezelschapshonden zoals sommige kleine honden. Ze zijn wat serieuzer, met een droog gevoel voor humor. Het motto van het ras is "multum in parvo", met andere woorden "veel in een beetje". Je krijgt dan ook veel hond in een kleine verpakking. Mopshonden kunnen koppig zijn, maar willen normaal gesproken graag behagen.
Het zijn vrij rustige en ongedwongen honden die meestal niet veel gaan blaffen, graven of kauwen. Mopshonden kunnen meestal goed opschieten met andere honden en zijn sterk genoeg om met kinderen overweg te kunnen. Ze genieten van gezelschap en kunnen heel aanhankelijk zijn. Het is dan ook een erg trouw ras en de perfecte gezelschapshond.
Samenleven:
Mopshonden zijn uiterst gemakkelijk te houden en hebben een ernstige neiging om zwaarlijvig te worden, tenzij hun dieet en lichaamsbeweging goed in de gaten worden gehouden. Met hun korte snuit doen ze het niet goed in warm en vochtig weer. Bovendien moeten ze goed in de gaten gehouden worden om een hitteberoerte te vermijden. Mopshonden hebben de neiging te snurken, opnieuw een gevolg van de korte snuit. De opvallende ogen van de mopshond raken gemakkelijk verwond en moeten steeds vochtig blijven. Mopshonden zijn tamelijk robuust en worden vaak 14 of 15 jaar oud.
Wat dagelijkse lichaamsbeweging is het best om problemen met het gewicht onder controle te houden. Echt geweldige waakhonden zijn het niet. Ze vinden het leuker om nieuwkomers met een kwispelend staartje te begroeten. Mopshonden moeten gesocialiseerd worden om hun spontane karakter te behouden. Ze doen het ook goed met andere huisdieren.
Vachtverzorging is belangrijk, zowel voor het verharen van de dichte vacht als het schoonhouden van de gezichtsrimpels. Dagelijks even een vachtverzorgingshandschoen gebruiken is meestal genoeg voor de vacht, terwijl een vochtig doekje voldoende is voor het gezicht.
Geschiedenis:
Hoewel we bij een mopshond vaak aan Nederland denken, komt het ras oorspronkelijk uit China en is het waarschijnlijk gefokt uit een van de lokale mastiffachtige honden. De hondjes met de ronde koppen en expressieve gezichtsrimpels werden vervolgens via handelsschepen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie naar Nederland vervoerd. n 1572 sloeg een mopshond het alarm dat prins Willem redde van de naderende Spaanse soldaten. Het ras was daarna voor altijd verbonden met het koninklijk huis van Oranje.
De vrouw van Napoleon had een mopshond als huisdier, en de hertog en hertogin van Windsor hadden een mopshond als koninklijk gezelschap. Het Victoriaanse Engeland maakte van mopshonden de nieuwste rage en veel mopshonden zijn te zien op schilderijen uit die tijd.
Het Engelse woord "pug" ("mopshond") zou afkomstig zijn van het Latijnse "pugnus" ("vuist"), mogelijk om het ronde gezicht en hoofd te beschrijven. De naam past wel niet bij het temperament van het ras. Mopshonden zijn namelijk geen echte waakhonden maar vooral gezelschapshonden.
