De loyale en aanhankelijke Skye Terriër deelt zijn liefde niet met iedereen. Hij zal zijn gezin en andere geliefden plezieren maar bij buitenstaanders zal hij waarschijnlijk afstandelijk zijn.
Er zijn mensen die dit ras terugvoeren naar een Spaans scheepswrak bij het Isle of Skye, waar boeren overlevende Maltezers met plaatselijke terriërs lieten paren.
Grootte:
Gewicht:
Reu: 16-18 kg
Teef: 11-13 kg.
Schouderhoogte:
Reu: 25 cm
Teef: 25 cm
Kenmerken:
Lange rug, flaporen (van nature) rechtstaande oren (van nature)
Verwachtingen:
Lichaamsbeweging: 30 minuten per dag.
Energieniveau: Gemiddeld
Levensverwachting: 12-14 jaar.
Neiging tot kwijlen: Beperkt Neiging tot snurken: Laag
Neiging tot blaffen: Gemiddeld
Neiging tot graven: Sociaal/ behoefte aan aandacht: Gemiddeld
Gekweekt voor:
Jacht op ongedierte
Vacht:
Lengte: Lang
Kenmerken: Steil, dubbele vacht, harde vacht
Kleuren: Zwart, blauw, grijs, zilver, reebruin, crème
Algemene behoefte aan verzorging: Gemiddeld
Cluberkenning:
AKC-classificering: Terriër
UKC-classificering: Terriër
Prevalentie: Zeldzaam
Skye Terriërs worden soms omschreven als "grote kleine honden". Eén blik verraadt waarom.
Deze elegante honden hebben een groot lichaam en hoofd op relatief korte poten. Wanneer hij op zijn achterpoten staat, reikt een volwassen Skye Terriër tot aan iemands dij of zelfs hoger, afhankelijk van de lengte van de persoon.
Het ras bestaat in twee variëteiten: de terriër met gespitste oren en de terriër met hangende oren. De oren van de variëteit met gespitste oren staan hoog op de schedel en wijzen naar boven. De oren van de variëteit met hangende oren zijn iets groter, lager aangezet en wijzen naar beneden. De oren zijn steeds goed bedekt met haar en het haar wappert ook over de ogen.
De Skye Terriër heeft een zachte ondervacht en een lange, harde, steile bovenvacht. Vachtkleuren variëren van zwart tot platina, met alle grijstinten daartussen. Daarnaast kan de vacht soms ook reebruin of crèmekleurig zijn. De oren, snuit en staart zijn donkerder dan de rest van de vacht, tenzij de vacht zwart is.
De Skye Terriër is ongeveer 25 cm groot en weegt tussen 11 en 18 kg.
Persoonlijkheid:
Voor de personen die hij graag heeft, is de Skye Terriër aanbiddend, aanhankelijk en vooral trouw. Toch deelt deze hond zijn liefde niet met iedereen. Hij zal zijn gezin en andere geliefden plezieren maar bij buitenstaanders zal hij waarschijnlijk afstandelijk zijn.
Skye Terriërs staan bekend als enigszins eigenzinnig. Ze hebben een eigen mening en zijn over het algemeen niet onderdanig, timide of angstig. e zijn alert en beschermend voor hun mensen en territorium. Ze blaffen ook graag.
Samenleven:
De neiging van de Skye Terriër om wantrouwig te zijn tegenover vreemden moet worden gematigd met zoveel mogelijk socialisatie, bij voorkeur als hij een puppy is. Door de Skye met zoveel mogelijk verschillende mensen, plaatsen en situaties in contact te brengen, kan men zijn kieskeurigheid voor mensen en ongemakkelijk gevoel in nieuwe situaties onder controle houden.
Het trainen van de Skye Terriër kan best wel een uitdaging zijn. Cruciaal voor het succes van elke gehoorzaamheidstraining is een zakelijke houding, waarin de trainer geen ruimte laat voor onderhandeling door de zelfstandig denkende Skye. Fysieke discipline moet echter niet gebruikt worden maar een zelfverzekerde en consequente houding van de trainer is wel cruciaal.
De Skye Terriër jaagt graag. Wees dan ook voorzichtig als hij in de buurt is van andere kleine dieren. Hij is niet bepaald vriendelijk tegen andere honden. Ondanks zijn liefde voor de jacht heeft hij minder beweging nodig dan andere rassen en is hij een goede huishond.
Deze hond moet wekelijks een keer goed geborsteld worden om klitten te voorkomen.
Skye Terriërs worden gemiddeld tien tot twaalf jaar oud.
Geschiedenis:
Skye Terriërs zijn eeuwen geleden ontstaan op het eiland Skye in de Schotse Hebriden. Ze werden door boeren gefokt als werkhonden die vooral op ongedierte moesten jagen. Naar verluidt kwam de basis voor het ras van een Spaans scheepswrak bij het eiland; onder de gemelde overlevenden waren Maltese honden die de boeren met de plaatselijke terriërs lieten paren. Tegen het midden van de 19e eeuw maakte Queen Victoria's voorliefde voor het ras van de Skye een geliefd huisdier onder de Britse aristocraten.
De toewijding van de Skye Terriër aan zijn menselijke metgezel is legendarisch dankzij Bobby, een Skye wiens baasje in 1858 overleed. De volgende veertien jaar bleef Bobby bij het graf van zijn baasje op het kerkhof van de Greyfriars Kirk (kerk) in Edinburgh. De dorpsbewoners gaven de hond te eten en de provoost van de stad kocht een vergunning voor Bobby. Na de dood van Bobby zorgde filantroop Baroness Burdett Coutts voor een bronzen standbeeld van de hond aan de poorten van het kerkhof. Het standbeeld staat er sinds 1873. Bijna een eeuw later was het verhaal van de hond te zien in een film.
