Als actieve, atletische en energieke hond heeft de Engelse foxhound veel beweging nodig om zich goed te voelen en is hij het meest geschikt voor het platteland.
De Engelse foxhound werd gefokt om in een grote hondenroedel te werken. De hond is dus het gelukkigst als hij tussen andere honden kan vertoeven.
Grootte:
Gewicht:
Reu: 25-34 kg
Teef: 25-34 kg
Schouderhoogte:
Reu: 56-64 cm
Teef: 53-61 cm
Kenmerken:
Hangoren (natuurlijk)
Verwachtingen:
Lichaamsbewegingsvereisten: 40 minuten per dag
Energieniveau: Gemiddeld
Levensverwachting: 10-12 jaar
Neiging tot kwijlen: Beperkt Neiging tot snurken: Laag
Neiging tot blaffen: Gemiddeld
Neiging tot graven: Laag Sociaal/ behoefte aan aandacht: Gemiddeld
Gekweekt voor:
vossen najagen
Vacht:
Lengte: Kort
Kenmerken: Plat
Kleuren: Zwart, geelbruin en wit in elke combinatie (jachthondkleuren), wit met geel of geelbruin
Neiging tot verharen: Gemiddeld
Hypoallergeen: Ja
Algemene behoefte aan verzorging: Laag
Cluberkenning:
AKC-classificering: Sporten
UKC-classificering: Speurhond
Prevalentie: Gemiddeld
De Engelse foxhound is een stevigere hond dan zijn Amerikaanse neef. Reuen zijn tussen 56 en 64 cm groot en teefjes zijn over het algemeen een drietal centimeter korter. Het gewicht ligt tussen 25 en 342 kg.
De vacht is kort, dicht, hard en glanzend. Kleuren zijn zwart, geelbruin en wit (jachthondkleuren) of een combinatie van die drie. Geel of geelbruin, gecombineerd met wit, kan ook voorkomen.
De oren hangen naar beneden en liggen plat tegen het hoofd. De ogen zijn bruin. De staart is lang en wordt recht boven het lichaam gehouden. De voorpoten zijn meestal kaarsrecht en de achterhand is erg sterk zodat de hond snel lange afstanden kan afleggen.
De gemiddelde levensduur van de Engelse foxhound is 10-12 jaar.
Persoonlijkheid:
De Engelse foxhound is vriendelijk tegen mensen en gaat goed om met kinderen. Hij vindt het echter nog leuker om in het gezelschap van andere honden te vertoeven, en zeker als hij dan buiten kan rondrennen. Dit is een actieve, atletische en energieke hond die het gelukkigst is op het platteland met veel ruimte om te rennen. De Engelse foxhound is niet geschikt om op een appartement te houden.
Deze hond heeft een enorm uithoudingsvermogen. Hij kan vele uren door de natuur draven zonder te stoppen. Zijn passie voor de jacht en het zoeken naar de bron van een interessante geur kunnen hem aanzetten om te gaan zwerven. Engelse foxhounds die gefokt zijn om op het terrein te werken zijn over het algemeen geen goede huisdieren. Ze zijn namelijk te actief en hebben een te hoog jachtinstinct om genoegen te nemen met een dutje bij de haard. Showhonden zijn betere huisdieren als ze voldoende lichamelijke en geestelijke beweging krijgen.
Samenleven:
De Engelse foxhound is wellicht de belichaming in een hond van het klassieke nummer "Born to Run" van rockster Bruce Springsteen. Hij heeft namelijk veel beweging nodig om zich goed te voelen. Omdat de kans groot is dat hij na een interessante geur er vandoor gaat, moet de hond bewegen in een veilige, afgesloten plek of aan de lijn.
De Engelse foxhound is gefokt om te werken in een grote hondenroedel. Hij is dan ook het gelukkigst als hij bij andere honden is. Dankzij ditzelfde roedelinstinct kan de hond zich echter ook snel binden aan een groep mensen.
De Engelse foxhound laat best wel van zich horen en blaft regelmatig. Hoewel hij de andere leden van zijn roedel zal waarschuwen voor de aanwezigheid van vreemden, zal hij snel zwijgen als hem dat wordt gezegd.
Training en socialisatie zijn belangrijk voor de Engelse foxhound, vooral als hij zijn jachtinstinct niet kan volgen. Door de hond aan zoveel mogelijk mensen, plaatsen en nieuwe situaties bloot te stellen en hem te leren bepaalde gedragingen op commando uit te voeren, krijgt de hond de mentale stimulatie waar hij naar hunkert.
De korte vacht van de Engelse foxhound heeft niet veel verzorging nodig. Regelmatig borstelen en af en toe wassen is voldoende.
Geschiedenis:
De Engelse foxhound werd speciaal ontwikkeld om in roedels te lopen en op vossen te jagen. Dit is het ras dat nog steeds wordt gebruikt bij de traditionele Engelse vossenjacht, waarbij jagers te paard de hond begeleiden bij de jacht op de rode vos. Tot de voorouders van de hond behoren de bloedhond, de greyhound, de bulldog en de foxterriër.
Sommige historici beweren dat de Engelse foxhound voor het eerst voorkwam in de 13e eeuw. De British Master of Foxhounds Association houdt sinds ongeveer 1800 gedetailleerde fokgegevens bij.
