Akita-hondenras Informatie en karaktertrekken

De akita is een grote, sterke hond met een onmiskenbaar stevig uiterlijk. Akita-honden zijn slechts iets langer dan ze groot zijn, waardoor hun postuur mooi in balans is.

De volle, gekrulde staart is in verhouding met de grote kop. Een mannelijke akita-hond meet tussen de 66 en 71 cm en weegt ongeveer 50 kilogram. Een teefje is tussen de 60 en 66 cm groot en weegt zo rond de 36 kilogram. De brede borst en nek vormen de stevige basis voor de grote kop, het meest opvallende kenmerk van de akita. Vanuit bovenaanzicht vormen de brede kop en de korte snuit samen een stompe driehoek. De akita heeft kleine ogen en rechtopstaande oren, wat het ras een erg statige uitstraling geeft. Ze hebben een gespierd lijf met sterke, rechte benen. De lange, volle staart staat omhoog, meestal over het lijf heen gekruld.

Akita's hebben een erg dikke, korte tot mediumlange vacht. Dankzij de dikke, zachte ondervacht kan de akita ook leven in een kouder klimaat, ook al zal de vacht aanzienlijk dunner worden tijdens de warmere maanden. De buitenvacht, ook wel dekharen genoemd, is wat langer en stugger. Akita-honden met langer haar zijn op hun eigen unieke wijze mooi, ook al beantwoorden ze niet aan de vereisten van showhonden. De kleur van akita's kan gaan van wit en gestroomd tot pinto. Witte akita's hebben geen masker. Pinto-kleurige honden hebben een witte basiskleur met grote, gekleurde vlekken over het hele lijf. De ondervacht kan een andere kleur hebben dan de buitenvacht, maar de kleuren zijn wel steeds helder en fel. Het opvallende uiterlijk van de akita heeft ervoor gezorgd dat het ras geleidelijk aan populairder wordt.

Persoonlijkheid:

De akita is niet gekweekt om in groep te leven of te werken, eerder alleen of met z'n tweeën. Dit is duidelijk merkbaar bij de huidige akita's. Akita-honden vinden het prima om de enige hond in het gezelschap te zijn en kunnen zich agressief opstellen tegenover andere honden die niet tot hun 'familie' behoren. Akita's die degelijk zijn getraind op sociale contacten kunnen leren om andere dieren te tolereren. Ze zullen echter hun positie als alfa-hond koste wat kost willen behouden. De akita is trouw en aanhankelijk naar zijn familie en vrienden toe, maar heeft een territoriale instelling en kan zich afstandelijk gedragen in de nabijheid van vreemden. Ze zijn uitstekende waakhonden en blaffen enkel wanneer er echt iets aan de hand is.

Het is niet altijd even simpel om de Akita goed in bedwang te houden, en niet alle baasjes zijn hiertegen opgewassen. Ze zijn extreem sterk en hebben een groot uithoudingsvermogen, waardoor een specifieke training nodig is om hun energie correct te kunnen doseren. Akita's zijn echter intelligente honden en kunnen zich al snel gaan vervelen tijdens de trainingen. Ze blinken uit wanneer ze opdrachten moeten uitvoeren of geconfronteerd worden met een uitdaging.

Samenleven:

Ondanks hun afmetingen en kracht, worden akita's al eeuwen gekweekt als huisdier. Baasjes van akita-honden prijzen hen om hun loyaliteit en toewijding. Akita's volgen hun baasjes doorheen het hele huis, alsof ze als enige doel in het leven jou willen beschermen en gezelschap houden. Ze kunnen echter ook agressief uit de hoek komen. Ze vallen meestal uit tegen andere honden. Ze zijn niet agressief naar mensen toe, maar zijn wel extreem beschermend van nature. Let daarom extra op wanneer onbekenden voor de eerste keer in je huis komen. Akita's zijn erg loyaal aan het hele gezin, ook aan kinderen. Natuurlijk worden jonge kinderen in het algemeen beter niet alleen gelaten met grote honden, vooral niet wanneer ze nog maar net deel uitmaken van de familie.

Afgezien van het feit dat ze erg loyaal zijn, zijn akita's ook schone honden die snel zindelijk zijn. Twee karaktertrekjes die hen tot uitstekende huisdieren maken. Akita-honden zijn erg schoon en stinken amper, waardoor ze soms ook wel als 'katachtig' worden bestempeld.

Geschiedenis:

De akita-hond heeft zijn roots in Japan, waar hij wordt beschouwd als 'zachtmoedig maar sterk'. Het ras heeft zijn naam te danken aan de prefectuur van Akita in Noord-Japan, waar het ras tot ontwikkeling kwam door chowchows te kruisen met Japanse Kari's en Tosa's. Eeuwen geleden kwamen akita's enkel voor in de Japanse keizerlijke huishouding. Oorspronkelijk werd de akita ingeschakeld om te jagen, te bewaken en te hoeden. Deze behendige, sterke honden stonden bekend om hun ongeëvenaarde talent om het spoor te volgen van groot wild zoals herten, elanden en zwarte beren. De akita wordt nog steeds beschouwd als een loyale, dappere hond. In Japan wordt het ras momenteel ook ingezet als politiehond.

Bij de geboorte ontvangen de kersverse ouders in Japan vaak een klein standbeeld van een akita-hond, wat symbool staat voor bescherming. De akita symboliseert niet enkel bescherming, maar ook gezondheid, geluk en een lang leven. In 1931 riep de Japanse regering het akita-ras uit tot nationaal monument en beschouwde het als onderdeel van het nationale erfgoed.

Helen Keller bracht als eerste een akita-hond mee naar de Verenigde Staten. Toen ze in 1937 de prefectuur van Akita bezocht, uitte ze haar bewondering voor de hond en gaf ze aan dat ze er zelf graag eentje zou hebben. Haar moed diende als inspiratiebron voor het Japanse volk en als teken van respect mocht ze een puppy met de naam Kamikaze-Go in ontvangst nemen. Ondanks het feit dat deze puppy al op jonge leeftijd stierf, ontving ze tot haar grote geluk een tweede akita, die vele jaren lang trouw aan haar zijde bleef.